دامنه یا domain نامی یکتا و بیانگر هویت و نشانی دسترسی یک وب سایت است. هر دامنه از دو بخش تشکیل شده است؛ بخش اول نامی است انتخابی، که هر فرد می‌تواند بسته به موضوع وب‌سایت و سلیقه خود آن را انتخاب نماید. بخش دوم نیز با یک نقطه از بخش اول جدا می‌شود و پسوند دامنه می باشد.

در يک آدرس اينترنتي مانند dotbazaar.net ، بخش net. به عنوان دامنه سطح بالا يا TLD شناخته مي شود. تعدادی از این دامنه ها عبارتند از:
…, com, .biz, .org, .net, .name, .info, .gov, .edu.
در سال ۲۰۱۲، آیکان (ICANN) امکان ایجاد دامنه های سطح بالا به زبانی غیر از زبان لاتین را فراهم کرد و دامنه های سطح بالای عمومی (gTLD) به زبانی غیر از لاتین نظیر “.بازار” نیز ایجاد شدند. با این تغییر، امکان ایجاد یک آدرس اینترنتی کامل به زبانی غیر از لاتین نظیر “تابان.بازار” به وجود آمد.
در حال حاضر این ویژگی برای بیش از ۱۰۰ زبان متفاوت پشتیبانی می شود. ۹ ترجمه از com. و ۳ ترجمه از net. به زبان های مختلف دنیا، اولین دامنه های سطح بالای بین المللی شده بوده اند.

از منو سایت روی گزینه ثبت دامنه کلیک کنید. بعد از باز شدن صفحه مربوطه، اگر تاکنون عضو سایت ما نبوده‌اید می‌توانید با ساخت شناسه کاربری جدید در سایت عضو شوید. این شناسه به منزله نام کاربر (username) خواهد بود.
پس از انتخاب نام دامنه دلخواه و تایید آزاد بودن دامنه، از طریق درگاه بانک مبلغ را واریز کرده و صاحب دامنه مورد نظر شوید.
توجه کنید که فقط پس از پرداخت هزینه ثبت، آن دامنه برای شما رزرو می‌شود،در صورت عدم پرداخت شخص دیگری می‌تواند در هر زمان برای ثبت آن اقدام نماید.

صفحه کلید مجازی چند مورد استفاده دارد، از جمله:
– چنانچه صفحه کلید مورد استفاده کاربر همه نویسه‌های مورد نیاز دامنه مورد نظر را نداشته‌باشد، مثلا کاربری در ایران می‌خواهد دامنه‌ای با حروف ویژه اردو را تایپ کند، کاربر می‌تواند دامنه مطلوب را در صفحه کلید مجازی تایپ کند و با استفاده از clipboard صفحه کلید مجازی آن را به محل مورد نظر، مثلا مرورگر خود یا پلنل عامل ثبت، منتقل کند.
– صفحه کلید مجازی اطلاعات سودمندی در مورد نام دامنه می‌دهد، مثلا طول A-label(سوال ۴) و همگونه‌ها (سوال ۱۳).

کرکره سمت راست امکان انتخاب سه وضعیت General، ANAJ و AKPU را برای صفحه کلید فراهم می‌‌سازد. در حالت General می‌توان ازهمه ۱۰۰ نویسه استفاده کرد، در حالت ANAJ فقط نویسه‌هایی مورد نیاز زبان عربی (شامل مشتقات شمال آفریقایی آن) و خط جاوی ظاهر می‌شوند و حالت AKPU مربوط به زبان‌های فارسی، اردو، کردی و آذری است. البته کاربر می‌تواند از هر ۱۰۰ نویسه استفاده کند و محدودیت زبانی وجود ندارد، حالت‌های ANAJ و AKPU صرفا برای راحتی استفاده کاربران یک زبان خاص منظور شده‌اند.

فهرست این صد نویسه و شکل‌های مختلف آن‌ها در DotBazaar Character Table آمده است. این جدول حاوی اطلاعات دیگری نیز هست، از جمله یونی‌کد هر نویسه (سوال ۵)، شیوه پیوند به نویسه‌های مجاور و فهرست زبان‌هایی که هر نویسه در آن به‌کار گرفته می‌شود.

چون ساختار درونی سامانه دامنه‌های اینترنتی به‌گونه‌ای است که فقط از نویسه‌های لاتین (ASCII)استفاده می‌کند، لازم است که دامنه‌های فارسی به روش مناسب به یک رشته ASCII تبدیل شوند. بدین ترتیب با روشی به نام punycode یک رشته لاتینی موسوم به A-label ساخته می‌شود که چهار نویسه آعازی آن هست< xn-- >. دامنه‌ای که تعداد نویسه‌های A-label آن از ۶۳ بیشتر باشد برای ثبت مجاز نیست.

دامنه اینترنتی به شکل و زبان مورد استفاده کاربر (مثلا دامنه فارسی) U-label خوانده می‌شود که مخفف یونی‌کد Unicode است. در نظام یونی‌کد برای هر نویسه مورد استفاده زبان‌های جهان یک کد منحصربه‌فرد درنظر گرفته شده‌است. برای نام دامنه مورد نظر که در صفحه کلید مجازی تایپ شود، یونی‌کد نویسه‌ها در طرف چپ پایین زیر Code Points ظاهر می‌شود. A-label(سوال۴) در واقع ادغام فشرده این کدهاست.

موارد معدودی هست که ویژگی‌های فونت ممکن است موجب خطا در نمایش U-label و نیز نمایش ان درپنجره بالای صفحه کلید مجازی شود. نمایش مرجع یا Reference View همواره درست و قابل استناد است و در بیشتر موارد با دو نمایش دیگر یکی است.

بعضی عبارت‌ها به سبب محدودیت‌های نحوی به عنوان نام دامنه مجاز نیستند. قواعد مربوط را می‌توانید در راهنمای کاربران ملاحظه کنید. یک راه ساده برای تحقیق اینکه نام دامنه مورد نظر مجاز است یا نه این است که آن‌‌ را در صفحه کلید مجازی تایپ کنید. در صورتی‌ که دامنه مجاز نباشد تذکری به این مضمون زیر پنجره صفحه کلید ظاهر خواهد شد.

نخست توجه کنید که سه مجموعه از ارقام در صفحه کلید مجازی موجود است. در وضعیت عادی مجموعه ارقام اروپائی (که به عربی غربی موسوم است) قرار دارند. با شیفت، مجموعه عربی شرقی ظاهر می‌شود که معمولا همراه با زبان عربی به‌کار گرفته می‌شود. بالاخره در حالت لاک، ارقام عربی گسترده را ملاحظه می‌کنید که همراه با فارسی و اردو رایج است. هر یک از این سی نویسه کد مجزای خود را در یونی‌کد دارد هر چند که بعضی شکل کاملا یکسان دارند. درواقع عربی شرقی و عربی گسترده فقط در سه رقم مربوط به چهار، پنج و شش متمایزند. دو دستوربر استفاده از ارقام ناظراست: یکی اینکه اولین نویسه (از سمت راست) یک نام دامنه مجاز نیست که یک رقم باشد، و دوم اینکه همگی ارقامی که در یک نام دامنه به‌کار می‌روند باید از یکی از سه مجموعه ذکرشده باشند.

مجاز نیست که نام دامنه با خط‌ تیره آغاز شود یا به خط تیره ختم گردد. همچنین خط تیره‌های متوالی مجاز نیست.

در بسیاری کلمات فارسی، اردو و کردی از نیم‌فاصله استفاده می‌شود. کلید نیم‌فاصله در انتهای سمت راست خط بالای صفحه کلید قبل از Bksp قرار دارد و در حالت لاک قابل دسترسی است.

همانند خط تیره، استفاده از نیم‌فاصله در آغاز و پایان نام دامنه مجاز نیست و نمی‌توان از نیم‌فاصله‌های متوالی استفاده کرد. محدودیت‌های دیگری نیز در مورد نیم‌فاصله وجود دارد که در راهنمای کاربران آمده‌است. نیم‌فاصله را فقط می‌توان پس از یک نویسه حرفی با ویژگی دوسو پیوندی، یعنی حرفی که هم از راست و هم از چپ به حرف مجاور می‌چسبد، به‌ کار گرفت و پس از آن باید حتما یک حرف با ویژگی راست-پیوندی یا دوسو پیوندی بیاید. سه استثنا نیز وجود دارد: نمی‌توان از نیم‌فاصله پس از سه نویسه حرفی (ط) (U+0637)، (ظ) (U+0638) با (های دوچشمی اردو) (U+06BE) استقاده کرد.

به دلیل امکان تداخل و اشتباه‌ شدن با حروف دیگر، نویسه مستقلی برای فتحه کردی (U+06D5) منظور نشده‌است، ولی می‌توان به‌ صورت زیر این حرف را ایجاد کرد: اکر این حرف در پایان نام دامنه باشد یا پس از آن یک نویسه حرفی غیرپیوندی ظاهر شود، حرف (ه) (U+0647) را می‌توان به جای آن به‌کار برد که کاملا هم‌ شکل است. در غیر این ‌صورت، حرف (ه) و به دنبال آن نیم‌فاصله، این نویسه را می‌سازد.

اگر کرکره سمت راست بالا در وضعیت General باشد، (ک) فارسی در حالت شیفت کلید (ك) عربی (معادلا K لاتین) قابل دسترسی است، ولی در وضعیت AKPU، همان کلید بدون شیفت (ک) را تولید می‌کند.

حرف (ی) فارسی روی کلید (ِY) لاتین (کلید پنجم از راست در ردیف دوم از بالا) و حرف (ي) عربی روی حرف (I) لاتین (کلید سوم همان ردیف) قرار دارند. الف مقصوره از (ي) عربی در حالت شیفت حاصل می‌شود. با استفاده از شیفت و لاک روی این دو کلید حروف دیگر با صداهای مشابه به‌دست می‌آیند.

تعریفی کلی از «همگونه» وجود ندارد، ولی استنباط رایج این است که دو نام دامنه با A-label متفاوت همگونه محسوب می‌شوند درصورتی‌ که شکل آن‌ها یکی باشد یا آن‌قدر نزدیک باشد که معمولا باهم اشتباه شوند. در مورد دات‌بازار، همگونه برای نویسه‌ها بسته به جایگاه مکانی آن‌ها در نام دامنه، تعریف دقیقی به صورت زیر دارد. در دو وضعیت، نویسه‌ها همگونه یکدیگر تلقی می‌شوند:
– ارقام سه دسته همگونه همدیگر محسوب می‌شوند اگر بر یک عدد دلالت کنند. مثلا ۶ ،٦ و۶ همگونه هستند.
– نویسه‌های حرفی بسته به مکان ظهور (اول، وسط یا آخر نام دامنه مورد نظر) ممکن است همگونه همدیگرشوند. مثال: اگر در نام دامنه، پس از (ی) فارسی (U+06CC) یا (ي) عربی (U+064A) حرف دیگری بیاید، مثلا در کلمه (زیر)، هردو به شکل واحد ظاهر می‌شوند، پس همگونه یکدیگرند. ولی (ی) فارسی و (ي) عربی در آخر کلمه (مثل «قوی» و «قوي») قابل تمیزند و همگونه محسوب نمی‌شوند. به عنوان مثالی دیگر، (ی) فارسی و (الف مفصوره) (U+0649)، به عنوان حرف پایانی، همگونه یکدیگرند.
دو نام دامنه که در یک یا چند مکان متناظر نویسه‌های همگونه داشته ‌باشند و در سایر مکان‌ها یکی باشند همگونه یکدیگر خوانده می‌شوند. فهرست کامل نویسه‌های همگونه در DotBazaar Variants قابل دسترسی است.

وقتی نام دامنه‌ای توسط یک متقاضی ثبت می‌شود، ثبت هر یک از همگونه‌های آن توسط متقاضیان دیگر ممنوع می‌شود تا از بروز اشتباه یا سؤاستفاده احتمالی جلوگیری شود. فقط دارنده نام دامنه نخست می‌تواند نسبت به ثبت و فعال‌سازی همگونه‌های دامنه اولیه اقدام کند.

فهرست کامل همگونه‌ها در DotBazaar Variants آمده است. در هر مورد خاص می‌توانید با استفاده از صفحه کلید مجازی فهرست دقیق همگونه‌ها را به تفکیک مکان همگونگی مشاهده کنید. به عنوان مثال نام (بازار) همگونه‌ای جز خود ندارد، ولی برای (پیرانکوه)، ۲، ۲، ۲، ۲ و ۳ نویسه همگونه در مکان‌های به ترتیب ۱، ۲، ۵، ۶ و ۸ (از سمت راست) مشاهده خواهید کرد. بدین ترتیب ۲*۲*۲*۲*۳=۴۸ همگونه برای (پیرانکوه) موجود است. قابل ذکر است که (پیران‌کوه) (با استفاده از نیم‌فاصله) یک همگونه (پیرانکوه) محسوب نمی‌شود.

این امر کاملا وابسته به مقصودی است که نام دامنه جهت آن ثبت شده است. در اکثر موارد که هدف‌های تجاری یا عرضه کالا و خدمات منظور نظر است، توزیع جغرافیائی یا اینترنتی مخاطبان بالقوه باید مد نظر باشد. هرگاه مخاطبان در محدوده جغرافیائی خاصی متمرکز باشند، همگونه‌های مربوط به زبان آن محدوده معمولا کفایت می‌کند، ولی اگر مخاطبان بالقوه در ناحیه‌هایی با زبان‌های متفاوت پخش باشند، استفاده از همگونه‌های متعدد ممکن است مثمر واقع شود. البته می‌توان همه این همگونه‌ها را به یک وب‌گاه سوق داد. بعضی همگونه‌ها ارزش عملی ندارند. مثلا رشته (کیف) را درنظر بگیرید. این رشته مجموعا چهار همگونه دارد (ک-ك فارسی-عربی، ی-ي فارسی-عربی) ولی ترکیبی که در آن یکی از دو حرف فارسی و دیگری عربی باشد عملا کاربردی ندارد، بنابراین فقط دو همگونه قابل بررسی است.